Znaleziono 1 wynik

Doskonale to rozumiem.Trzeba mieć nie lada wyczucie. u nas jest tak samo, najgorzej było po samej diagnozie nie można było się pozbierać , w nocy , w dzień myśli tylko te najgorsze , płacz po kryjomu , szukanie ratunku ,pomocy, przeczytane wszystkie opinie na temat "cudownych środków", bioenergoterapia -tata wierzył ,ze pomoże ale zrezygnował po 2 seansach nie było oczekiwanych efektów ,wyjazdy do lekarzy ,na chemię. Staraliśmy się dowiedzieć co chciałby jeszcze zobaczyć czy zrobić- bez sensu. Zawsze miał swój ustalony rytm dnia , zawsze robił to co sam chciał ,a tu nagle to zamieszanie ,wyjazdy ,organizowanie dnia -aby odpoczął na powietrzu, jakis krótki spacer ,częstsze wizyty lekarza ,leki które musi przyjmować ,osłabienie które go zmogło, nasze wizyty które teraz chyba stały się dla niego bardziej męczące (mimo ze staraliśmy się robić wszystko z wyczuciem) buntował się , był chwilami nie do wytrzymania z tymi swoimi nerwami.Teraz minął czwarty miesiąc od diagnozy,tato ma bardzo słabą głowę, daliśmy mu w końcu odetchnąć ,teraz zrozumieliśmy ,ze dla niego jest najważniejszy spokój ,miejsce i ludzie których zna i kocha choć nie zawsze jest w stanie to okazać. Z tatem jest o tyle dobrze,że nie uskarża się na ból, nie musimy więc z tym walczyć ,na razie ,nie wiemy jak będzie dalej, będzie na pewno ciężko ,ale tym będziemy sie martwić jak przyjdzie na to czas.

[ Dodano: 2010-11-08, 11:52 ]
wiem,ze aby komuś pomóc ,musimy najpierw sami się pozbierać -nie jest łatwo . |zalamka|